21 Ekim 2014 Salı

Aslı Kayabal : Çizme’de gemi batıyor


Saturday, 6 September 2014 - 08:37
İtalya sonbaharı yarım yüzyıl geri adım atarak karşılamaya hazırlanıyor.
Ülke ekonomisini savaş yılları dönemine sürükleyen seçimler "hasta" bir İtalya tablosu çiziyor.
60 milyonu aşan ülkede her iki kadından biri çalışmıyor, 15-29 yaş kuşağındaki gençlerin yüzde 40’ı işsiz.
ülkelerinde gelecek görmeyen gençler, Yeni Zelanda, Avustralya, Brezilya, Kanada gibi ülkelere göç etmeyi planlıyor, jobs-act uygulaması ile işsizliğe çare arayan Renzi hükümeti, köleler ordusu yaratmak istediğini gizlemiyor.

Çizme ekonomisi savaş yıllarına döndü

İtalya birbiri ardı sıra hayata geçirilen özelleştirme uygulamaları ile büyük bir değişim geçiriyor.
Sağlık, eğitim ve ulaşım sektörleri için öngörülen uygulamalar, İtalyanları 1940’lı yılların savaş ekonomisine geri döndürdü.
Başbakan Matteo Renzi’nin attığı son adım eğitim sistemini hedef aldı.
Herkese eşit eğitim felsefesini kıran hükümet, Türkiye’deki gibi iş dünyasına köleler hazırlayan bir eğitimi model aldı.
Yeni model okul müdürlerini iş adamlarına dönüştürürken, meslek ve teknik liseleri seçen gençleri"köle işçiler" olmaya hazırlıyor.
Lise ve üniversite eğitimi ise, gelir düzeyi elveren ailelerin çocuklarına tanınan bir hak artık .
Teknolojik ilerlemeyi fırsat gören hükümet, bankalar, postalar ve benzeri kurumlarda personeli yarı yarıya kesti.
Birçok büyük bankada müşterilere en çok iki, üç banka memuru hizmet veriyor artık.
Çalışan kesimin sendikal haklarını düzenleyen, yasada 18.madde diye anılan haklar ise Renzi’nin kararıyla bütünüyle tırpanlandı.
Bundan böyle işsizliğin doruk noktasına ulaştığı ülkede sendikal haklardan söz etmek mümkün değil , çünkü artık mevcut değil.

Arap şeyhler Sardunya’nın yeni sahibi

İtalyan ekonomisi bir türlü büyümüyor, dış borç sürekli artışta.
Avrupa Birliği, Akdeniz ülkesi İtalya’nın karnesinden hoşnut değil.
Alman ekonomisini örnek almak isteyen Renzi, batan gemiyi düze çıkarmak için ülkenin tarihi ve doğal güzelliklerini satışa çıkarmakta sakınca görmüyor.
Arap şeyhler, Sardunya adasının incisi Costa Smeralda’nın kıyı şeridinin yeni sahibi artık.
Adada lüks resortlar ve tatil merkezleri tasarlayan şeyhler, ada halkının sahibi oldukları kıyı şeridinde denize girmesini istemiyor.

Tarihi kasabaları satıyorlar

Kuzeyden güneye kaderine terk edilen birçok tarihi kasaba ülke hazinesine destek olabilecekleri düşüncesiyle satışa çıkarıldı.
Özellikle yabancı uyruklu vatandaşların yatırım amaçlı göz diktikleri ulusal miras, İtalya’nın içine düştüğü yoksulluğun bir başka boyutunu sergiliyor.
Bu satış politikasında aralarında Pompei antik kentinin de yer aldığı nice arkeolojik ören yeri de nasibini alıyor.
Geçtiğimiz hafta hükümet, 2010 yılından bu yana maaşlarında artış yapılmayan kamu sektörü memurlarının ücretlerini dondurduğunu duyurdu.
Bu karara ilk tepki ayda 1.400 avro ücret alan polislerden geldi.
Hükümetin aldığı bu kararı protesto edeceklerini duyurdu polis memurları.
İtalya’da ülke ekonomisinin 1940’lı yıllara dönüşmüş olması Matteo Renzi’nin umrunda değil.
Neo liberal ekonomilerin peşi sıra giden Renzi, özelleştirme uygulamalarıyla İtalya’yı tepe taklak değiştirdi.
Kuzey ve güney arasında bir fark yok artık.
Kuzeyde iş, köle koşullarında çalışmayı kabul edecek olursan belki bulunabiliyor, güneyde bu da garantilenmiyor.
Küresel ısınmanın sonucu iklimsel değişimler de böldü kuzey ve güney İtalya’yı.
Geçtiğimiz yaz mevsiminde kuzey, yaz yüzü görmedi.
Sürekli yağışlar, toprak kaymaları,.
hortumlar ve fırtınalarla geçti "gelmeyen yaz".
Güneş yüzü görmeyen kuzey kırsalında çiftçiler, ektiklerinden ürün alamadı.
Güney ise aşırı sıcaklarla geçirdi yazı.
Matteo Renzi, "Kimse beni eleştirmesin, 2017’ye kadar bekleyin!" mesajı verse de tartışmalı ekonomist Thomas Piketty’nin "Kapital" kitabında vurguladığı gibi sosyal eşitsizlikler gözetildiğinde XIX.yüzyıla geri döndük.
İtalya bu dönüşün canlı örneklerinden biri.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder